Dłuższe teksty

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miniaturka 2: Niebo spadające nam na głowy... (10/?)

Opowiadanie dostępne również na  Wattpadzie . *** Budzi się z rzęsami pokrytymi lodem. Próbuje przełknąć ślinę, pozbyć się tego nieznośnego uczucia, jakby ktoś wyłożył jego gardło papierem ściernym. Suchość w ustach jest nie do przezwyciężenia, uniemożliwia wydanie z siebie jakichkolwiek artykułowanych dźwięków, które mogłyby utworzyć razem to jedno imię, które czai się na końcu jego języka. Jest mu zimno, tak cholerne zimno, pomimo którego całe jego ciało zdaje się płonąć żywym ogniem. Ostatkiem sił przekręca głowę w bok. Śnieg zabarwiony jest czerwienią, a jego ramię… Nie jest w stanie powstrzymać wymiotów. ***
CZYTAJ WIĘCEJ

Miniaturka 2: Niebo spadające nam na głowy... (9/?)

Opowiadanie dostępne również na  Wattpadzie . *** Bucky naprawdę nie wiedział, co powinien zrobić, by zdołać jakoś wyplątać się z tego wszystkiego. Naprawdę nie wiedział i nie przychodził mu do głowy nikt, kto mógłby to wiedzieć. Cała ta sprawa z chorymi liścikami i śledzącym go niewidzialnym prześladowcą powoli zaczynała doprowadzać go do szału. Nie rozumiał, co się dzieje i jak to możliwe, że mimo wszystkich tych paranoi, jakie towarzyszyły mu po powrocie z misji, dawał się tak zaskakiwać. Jak to możliwe, że nie był wstanie dostrzec, że ktoś go śledzi. Wplątał się w niezłe bagno i nie wiedział, jak ma się z tego wygrzebać. Nie miał najmniejszego pojęcia. I zdecydowanie nie było to pokrzepiające.
CZYTAJ WIĘCEJ

Farba

N: Tekst nie jest kanoniczny. Jest częścią tego samego uniwersum, co „Dom” oraz wszystkie teksty 18+. Taka łatka. *** Odnalezienie się w nowym świecie nie było tak trudne, jak mogło się wydawać. Miał Steve’a u boku, a Steve o niego dbał, Steve mu pomagał i był taką pomocą, jakiej sam potrzebował te lata temu, a której nie otrzymał. Tak, to nie było takie trudne. Za to powrót do tego świata… Cóż, to już inna para butów. Taka wyłożona kolcami. Od środka.
CZYTAJ WIĘCEJ